Godzina W w Toronto

W hołdzie Bohaterom Powstania Warszawskiego, 1 sierpnia, dokładnie w godzinę W minutą ciszy rozpoczęła się w Toronto, pod Pomnikiem Katyńskim uroczystość zorganizowana przez Towarzystwo Warszawskie, którą prowadził prezes Marian Kowalski. Po odśpiewaniu hymnu narodowego Polski przybyli goście złożyli kwiaty i zapalili znicze: Konsul Generalny RP w Toronto Krzysztof Grzelczyk z wicekonsul Sylwią Czerwińską, I wiceprezes Zarządu Głównego Kongresu Polonii Kanadyjskiej Juliusz Kirejczyk, prezes KPK Okręg Toronto Bartłomiej Habrowski, prezes ZG Związku Polaków w Kanadzie Teresa Szramek z I wiceprezesem Grzegorzem Dorożyńskim, przedstawiciele innych organizacji polonijnych – Towarzystwa Warszawskiego, Koła Pań „Nadzieja”, Gminy I Związku Narodowego Polskiego w Toronto, Klubu Polek , Stowarzyszenie J. Piłsudskiego w Kanadzie oraz osoby prywatne.

1.08.2020 81.08.2020 9

W swoich krótkich okolicznościowych wystąpieniach goście podkreślali tragizm i heroizm Powstańców.
Na uroczystości obecny był p. Stanisław Woźniak – uczestnik Powstania Warszawskiego, którego bardzo krótkie, ale emocjonalne wystąpienie wzruszyło wszystkich obecnych.

1.08.2020 11

Na zakończenie uroczystości okolicznościowe wiersze swojego autorstwa czytała Wanda Bogusz, a wszyscy zebrani śpiewali najpiękniejsze piosenki powstańcze, wśród których nie mogło zabraknąć takich jak: "Pałacyk Michla", "Warszawskie Dzieci", "Marsz Mokotowa". W tej pamiętnej chwili byliśmy wszyscy razem.
Cześć i Chwała Bohaterom!

1.08.2020 201.08.2020 51.08.2020 31.08.2020 191.08.2020 211.08.2020 16


Andrzej Krzysztof  Kunert autor antologii "'Warsaw Concerto'. Powstanie Warszawskie w poezji” powiedział: „Jestem przekonany, że tylko poezja jest w stanie próbować opowiedzieć nam jak przegrywali niezwyciężeni i jak umierali nieśmiertelni...". Z tego zbioru pochodzi jeden z najbardziej przejmujących wierszy: „Dziś idę walczyć - Mamo!...”, którego autor Józef Andrzej Szczepański "Ziutek" zginął w Powstaniu, 10.09.1944, mając zaledwie 22 lata.

 

Dziś idę walczyć – Mamo!
Może nie wrócę więcej,
Może mi przyjdzie polec tak samo,
Jak tyle, tyle tysięcy

Poległo polskich żołnierzy
Za wolność naszą i sprawę.
Ja w Polskę, Mamo, tak strasznie wierzę.
I w świętość naszej sprawy

Dziś idę walczyć - Mamo kochana,
Nie płacz, nie trzeba, ciesz się, jak ja,
Serce mam w piersi rozkołatane,
Serce mi dziś tak cudnie gra.

To jest tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku
I śmiać się śmierci prosto w twarz,
A potem zmierzyć - i prać - bez lęku
Za kraj! Za honor nasz!
Dziś idę walczyć - Mamo!....

Warszawa, przed 31 lipca 1944 r.

1.08.2020 2

1.08.2020 31

(tekst: Teresa Szramek)
(foto: Narcyz Klimek)